W ten słoneczny dzień przedstawiam wam Lato koloru wiśni, idealną książkę na lato.
Lekkie love story utrzymane w konwencji romansu akademickiego. Emely, obdarzona odrobinę sarkastycznym poczuciem humoru studentka literaturoznawstwa, szczerze cieszy się z przeprowadzki jej najlepszej przyjaciółki do Berlina. Nie wie jeszcze, że szalona Alex zamierza zamieszkać w mieszkaniu swojego brata, przystojnego, szmaragdowookiego bruneta, z którym Emely łączą niemile wspomnienia. Na szczęście wkrótce dziewczyna otrzyma romantyczny mail od tajemniczego wielbiciela...
W lato każdy chcę przeczytać chociaż jedną niezobowiązującą i luźną książkę. I myślałam, że dla mnie będzie to właśnie ta książka, spodziewałam się powieści pełnej schematów, która mnie nie zachwyci ale umili mi czas, natomiast dostałam coś całkowicie innego.
Główną bohaterką jest Emely, jakże zwykłe imię dla zwykłej dziewczyny. I naprawdę tak możemy sobie na początku pomyśleć, że Emely jest cichą, szarą myszką, która jest na studiach, ma przyjaciółkę, która się na nią "znęca", jakże człowiek się może mylić, przynajmniej w połowie. Emely nie dość, że jest bardzo dobrze wykreowaną postacią, pełną tajemnic i zagadek, to nikt, absolutnie nikt nie może jej pobić w ciętym języku. Uwielbiam w to w jaki sposób dobiera słowa, to w jaki szybki sposób umie wyrazić swoje uczucia jednym zdaniem, gdybym nie interesowała się facetami to z pewnością zainteresowałabym się właśnie tą dziewczyną, jedyne jest pewne przy niej człowiek się nigdy nie nudzi. Oczywiście jak to jest zawsze w takich książkach, muszą być i minusy i nie myślcie sobie, że ich nie ma, ale kiedy mamy tak ciekawe postacie, ciekawą fabułę to człowiek nie patrzy na te minusy tak samo.
Ale może coś o tych minusach. A więc na pierwszy ogień idzie najlepsza przyjaciółka, a zarazem siostra Elyasa, już nawet nie przeszkadza mi to, że jest jego siostrą, przynajmniej autorka nie musiała się męczyć i miała większe pole do popisu, ale naprawdę ta dziewczyna mnie denerwowała. Która z dziewczyn nie lubi ubrań ? Żadna, a no właśnie. Ale ta dziewczyna zachowywała się jak rozkapryszony dzieciak, który musi mieć wszystko o czym zapragnie i naprawdę ni myślcie, że się na nią uwzięłam, po prostu dziwi mnie, że coraz więcej autorów wprowadza do swoich powieści właśnie takie postacie, które nic nie wnoszą.
Czytając tą książkę, w ogóle nie odczuwałam, że jest to książka, wydawało mi się jakbym siedziała a koleżanka, z którą się nie widziałam kilka lat, opowiada mi swoją historię. Niesamowite uczucie ! Postacie w tej książce są tak autentyczne, że wydaje się nam jakbyśmy je znali. Książka nie należy do tych najlżejszych, ale kiedy skończyłam ją czytać, chciałam więcej i więcej. Nie wiem co bym zrobiła gdyby autorka nie napisała kolejnej części, chyba sama bym to zrobiła.
Uwielbiam styl pisania autorki, i nie chodzi mi tylko o cięte riposty Emely, których było naprawdę sporo, a mój egzemplarz aż jest zapełniony kolorowymi zakładkami. Autorka stworzyła wspaniałą atmosferę, w którą człowiek się wtapiał i już nie chciał wychodzić. Serdecznie wam polecam tą książkę, nie jest to historia, która wiele wniesie do waszego życia ale na pewno wam to życie umili, chociaż przez te kilka godzin.
Główną bohaterką jest Emely, jakże zwykłe imię dla zwykłej dziewczyny. I naprawdę tak możemy sobie na początku pomyśleć, że Emely jest cichą, szarą myszką, która jest na studiach, ma przyjaciółkę, która się na nią "znęca", jakże człowiek się może mylić, przynajmniej w połowie. Emely nie dość, że jest bardzo dobrze wykreowaną postacią, pełną tajemnic i zagadek, to nikt, absolutnie nikt nie może jej pobić w ciętym języku. Uwielbiam w to w jaki sposób dobiera słowa, to w jaki szybki sposób umie wyrazić swoje uczucia jednym zdaniem, gdybym nie interesowała się facetami to z pewnością zainteresowałabym się właśnie tą dziewczyną, jedyne jest pewne przy niej człowiek się nigdy nie nudzi. Oczywiście jak to jest zawsze w takich książkach, muszą być i minusy i nie myślcie sobie, że ich nie ma, ale kiedy mamy tak ciekawe postacie, ciekawą fabułę to człowiek nie patrzy na te minusy tak samo.
Ale może coś o tych minusach. A więc na pierwszy ogień idzie najlepsza przyjaciółka, a zarazem siostra Elyasa, już nawet nie przeszkadza mi to, że jest jego siostrą, przynajmniej autorka nie musiała się męczyć i miała większe pole do popisu, ale naprawdę ta dziewczyna mnie denerwowała. Która z dziewczyn nie lubi ubrań ? Żadna, a no właśnie. Ale ta dziewczyna zachowywała się jak rozkapryszony dzieciak, który musi mieć wszystko o czym zapragnie i naprawdę ni myślcie, że się na nią uwzięłam, po prostu dziwi mnie, że coraz więcej autorów wprowadza do swoich powieści właśnie takie postacie, które nic nie wnoszą.
Czytając tą książkę, w ogóle nie odczuwałam, że jest to książka, wydawało mi się jakbym siedziała a koleżanka, z którą się nie widziałam kilka lat, opowiada mi swoją historię. Niesamowite uczucie ! Postacie w tej książce są tak autentyczne, że wydaje się nam jakbyśmy je znali. Książka nie należy do tych najlżejszych, ale kiedy skończyłam ją czytać, chciałam więcej i więcej. Nie wiem co bym zrobiła gdyby autorka nie napisała kolejnej części, chyba sama bym to zrobiła.
Uwielbiam styl pisania autorki, i nie chodzi mi tylko o cięte riposty Emely, których było naprawdę sporo, a mój egzemplarz aż jest zapełniony kolorowymi zakładkami. Autorka stworzyła wspaniałą atmosferę, w którą człowiek się wtapiał i już nie chciał wychodzić. Serdecznie wam polecam tą książkę, nie jest to historia, która wiele wniesie do waszego życia ale na pewno wam to życie umili, chociaż przez te kilka godzin.
★★★★★★★★★★
[ 125 ]
W serii Lato koloru wiśni :
Lato koloru wiśni | Zima koloru turkusu
Za możliwość przeczytania Lato koloru wiśni, dziękuję Wydawnictwu Media Rodzina !
Mi również bardzo podobała się ta książka. Bohaterowie i ich poczucie humoru, to coś świetnego! ;)
OdpowiedzUsuńObie części przede mną, ale widzę, że raczej się nie zawiodę. Mimo iż mogę nieco nerwów stracić. ;)
OdpowiedzUsuńUwielbiam tę książkę! Jest jedną z z moich ulubionych<3
OdpowiedzUsuń