"Dotyk Gwen Frost" Jenifer Estep | recenzja

" Ale tak właśnie jest z tajemnicami - rzadko kiedy są radosne. "

    Gwen Frost dorastała w rodzinie w której każda z kobiet otrzymywała dar, moce z pokolenia na pokolenie są inne, nie różnią się jednak tak bardzo. Gwen również ma dar, dzięki dotykowi może poznać historię człowieka czy rzeczy, przeszłość jak i przyszłość. Dzięki tym zdolnościom mogła pomagać innym uczniom w szkole odnaleźć zagubione rzeczy w zamian za niewielkie pieniądze. Pewnego razu Gwen dotyka rzeczy, która zmieniła wiele w jej życiu, największą zmianą jest szkoła. Gwen zostaję zapisana do specjalnej szkoły w której uczą się potomkowie dawnych wojowników - Spartanie, Amazonki czy Walkirie którzy są obdarzeni mocami które zwykłym ludziom się nawet nie śniły. Akademia Mitu jest miejscem gdzie panują zasady a jedną z nich i prawdopodobnie najważniejszą jest "jesteś bogata i piękna to się liczysz". Gwen nie jest dobrze przyjęta w szkole, "cyganka" jest wyśmiewana, najczęściej przez potężne walkirie które są tamtejszą elitą. W Akademii dochodzi do pewnego incydentu który wszystko zmieni, "cyganka" będzie musiała się dowiedzieć więcej o swoim darze aby w odpowiednim momencie móc go użyć.

    Główną bohaterką jest Gwen Frost która pochodzi z rodziny "cyganek". Posiada ona tajemniczą ale i przerażającą moc, dzięki swojemu dotykowi może poznać najskrytsze tajemnice i sekrety, wejść w głąb ludzkiego umysłu, poznać najstraszniejsze przeżycia i odkryć coś co na zawsze zmieni jej życie. I tak też się stało. Zostaję przeniesiona do Akademii Mitu, gdzie uczą się potomkowie najznakomitszych z bogów : niebezpieczni Spartanie w rękach których każda rzecz staje się bronią, Amazonki oraz silne i piękne Walkirie. Wiec co tutaj pomiędzy nimi robi "cyganka" którą nie interesują pradawne bitwy, nie ubiera się jakby przed chwilą zeszła z wybiegu i nie umawia się najprzystojniejszym kolesiem w szkole. Gwen jest cichą myszką, która chodzi w bluzach i często wymyka się do babci.

" Ale tak właśnie jest z tajemnicami - rzadko kiedy są radosne. "

    Książka ogólnie nie była zła, chociaż spodziewałam się czegoś lepszego. Co mnie wkurzało w tej pozycji to błędy ortograficzne, natrafiałam na nie cały czas, trochę się dziwię że tak zauważalne błędy zostały dopuszczone. Sama nie wiem czy sięgnę po następną część. Książka nie jest jakoś szczególnie ambitna, mogłabym powiedzieć że jest to powieść dla tej młodszej młodzieży, książka jakich wielu, nie wznosi nic nowego, jednak jest coś w tych Walkiriach i Spartanach co zaciekawia każdego czytelnika, przynajmniej ze mną tak było. Jeżeli poszukujecie jakiejś ambitnej lektury to ta książka nie jest dla was, ale jeśli macie ochotę na spędzenie jednego wieczoru na mało ambitnej lekturze, która nie będzie ambitna jednak będzie się ją czytało miło i lekko.

★★★★☆☆☆☆☆☆